Książka Non Stop

  To była taka piękna książka na późne lato, kiedy pogoda już pozostawiała sporo do życzenia. Przeniosłam się do niniejszego tytułu i nie potrzebowałam wiele, aby się tak zauroczyć, żeby zniknąć. Dać się pochłonąć. Przed nami kilka słów o drugim tomie serii pt. „Utracone córki”. O tym cyklu mówi się, że złapie za serce miłośniczki twórczości Lucindy Riley. Po przeczytaniu trzech części mogę przyznać rację tym słowom. Piękna! Piękna! Piękna! Tak optymistyczna, słoneczna, jasna, że to aż niesamowite. Była idealna. Tak jak „Córka z Grecji”, ale o niej innym razem. Londyńska kancelaria prawna zmienia życie wielu osób, a dzieje się to za sprawą tajemniczych przesyłek, które zostają im tam wręczone. Tym razem bliżej poznajemy Claudię. Porzuciła pracę w finansach i porzuciła też dotychczasowego chłopaka. W tym momencie życia otrzymuje pewne pudełko. Jego zawartość zaprowadza ją na Kubę, gdzie ma szansę poznać pochodzenie swojej babci. Jest jeszcze przepiękna ale nieszczęśliwa...

  W ten szary, deszczowy jesienny dzień proponuję wycieczkę do malowniczego miejsca. Szczególnie malowniczego jesienią, ale myślę, że wszystkie pory roku będą tam chwytały za serce bo... Bieszczady są zachwycające. Te rzeczywiste i literackie. A najlepiej jest przeczytać „Kocham cię, życie” po wizycie w miejscach, gdzie ulokowano fabułę książki. Mnie się to właśnie udało i jestem tym faktem usatysfakcjonowana. Ile sobie wspominałam, to moje! Autorka opisywała swoje, wyobraźnia zaś podsuwała mi obrazy, które widziałam w ubiegłym roku. Na prawdę świetnie się to zgrało. No dobrze, ale co znajdziemy w powieści? Słuchajcie! Paulinka wyjeżdża w Bieszczady. Ma plan, który chce tam zrealizować. Musi tylko poczekać na swojego ukochanego. Mężczyzna dojedzie do niej w późniejszym czasie. To znaczy... tak planowali. A może to tylko jej mrzonki? W każdym razie absolutnie wszystko przybiera inny obrót. Paulinka zostaje na nowo singielką i chociaż mogłoby się wydawać, że w takim położeni...

  Jesień już czuć. Nawet jeśli temperatury są dość wysokie, nie jest to już to ciepło, które było miesiąc, dwa miesiące temu. Szkoda, ale taka kolej rzeczy. Na szczęście są książki i za ich sprawą możemy się przenieść na przykład nad morze i wyobrażać sobie, że jest gorąco... Kiedy wracam pamięcią do chwil, które spędziłam z tą książką, czuję spokój, a w uszach słyszę delikatny szum morza. Seria „Szept anioła” w dwóch słowach to subtelność i delikatność. Jedna z piękniejszych trylogii, jakie miałam okazję czytać. „...Posłaniec” jest już drugim tomem. Co tym razem w nim odnajdziemy? Paweł swoim przybyciem burzy spokój, o który tak walczy Oliwia. Czy upór mężczyzny zaowocuje wielkim powrotem ukochanej? A może wręcz przeciwnie, tylko upewni dziewczynę w podjętej już decyzji? Bogusia pozostaje w częstym towarzystwie Oliwii i jakby powoli odzyskuje stabilizację. Tyle, że ta błogość szybko zostaje naruszona przez decyzje jej synów, które to grożą długotrwałą rozłąką... W Płotka...

  W dzisiejszym wpisie chciałabym przybliżyć Państwu powieść Pani Magdaleny Witkiewicz „Wiatr od morza. Sztorm”. Mnie już zawsze będzie się kojarzyła z Mazurami, ponieważ stamtąd przywiozłam egzemplarz, którego fabuła rozgrywa się, rzecz jasna, nad Bałtykiem w latach 80-tych. Anna żyje normalnie, jak każda młoda dziewczyna. Uczy się, ma znajomych, marzenia, zakochuje się. Ale to wszystko dzieje się w rzeczywistości, która odbiega od normy, takich spokojnych dni. Tło życia Anny to strajki, działalność opozycyjna, smutek, niepewność, strajki, stan wojenny, internowanie. Mamy również okazję zerkać do teraźniejszości bohaterki. Czy czas dorastania w takich a nie innych warunkach rzutują w jakiś znaczący sposób na dorosłą już kobietę? Moim zdaniem niniejsza książka autorki jest najsłabszą z tych, które miałam przyjemność przeczytać. Nie potrafiłam wgryźć się w fabułę. Wydawała mi się bardzo zagmatwana. Czułam się totalnie zagubiona. Podobał mi się obraz tamtych czasów namalowa...

  Lubicie Państwo książki opowiadające w jakiejś mierze o... książkach? Ja lubię i właśnie dlatego bardzo chciałam poznać „Małą wojenną bibliotekę” autorstwa Pani Kate Thompson. Bardzo dziękuję Wydawnictwu Literackiemu, które przesłało mi egzemplarz. Nastrojowa okładka, prosta a bez wątpienia mająca w sobie ducha przeszłości, sugeruje, że zetkniemy się z taką samą treścią. I tak się właśnie dzieje. Mamy tutaj fabułę opartą na faktach, co czyni książkę jeszcze bardziej wartościową. Przynajmniej jest to moje subiektywne odczucie. Ciężkie czasy wojny, kiedy to strach jest wszechobecny, a każda chwila może okazać się tą ostatnią. Wtedy z pomocą przychodzi literatura i oderwanie od trudnej, niepewnej rzeczywistości. Przenieśmy się do Londynu. Mamy rok 1944. Z zalanej lękiem ulicy schodzimy do opuszczonego metra Bethal Green. Widzicie już bibliotekę? Tak! Właśnie tam. Prowadzi ją młoda kobieta, już niestety wdowa, Clara Button. To jedyny taki lokal w kraju. „ Kierowniczka” bibli...

  Kiedyś, kiedyś dawno temu przeczytałam „Telefon od anioła” Musso, ale kompletnie nie pamiętam tej powieści. Byłam ciekawa, czy „Papierowa dziewczyna” również tak łatwo wypadnie mi z głowy. Tak się nie stało. To była bardzo dobra książka, która niesamowicie mnie zaskoczyła. Takiego obrotu naprawdę się nie spodziewałam. Z tyłu okładki był wpis, że jest między innymi romantyczna. Dla mnie „Papierowa dziewczyna” okazała się obyczajową opowieścią z domieszką, większą lub mniejszą, w zależności od momentu akcji, thrillera. Główną postacią jest pisarz. Tom Boyd właśnie zakończył swój związek a żal i smutek, jaki mu teraz towarzyszy, próbuje zatuszować alkoholem i narkotykami. Mężczyzna z przyjemnością zatraca się i zupełnie porzuca pisanie, nic sobie nie robiąc z płynących do niego ponagleń. Wszyscy, a szczególnie jego przyjaciel i zarazem literacki agent, niecierpliwie wypatrują kolejnego tomu świetnie przyjętej serii. Tym bardziej, że dwie pierwsze części są właśnie ekranizowane. ...

  Tom dziesiąty. Podczas lektury „Czarownicy” w pewnym momencie poczułam znużenie. Że znowu podobna historia i tym podobne. Jednakże im dalej w kartki, tym to uczucie rozmywało się, aż w końcu całkiem zniknęło a ja połknęłam haczyk zarzucony przez autorkę po raz, o kurczę!, dziesiąty! Szok i niedowierzanie. Obok komputera leży już „Kukułcze jajo” i nowa trylogia autorki. Przygodo, trwaj! Jesteś taka sympatyczna! Dwie sprawy. Dwie małe dziewczynki. Jedno miejsce. Czy będą tutaj jakieś powiązania czy to podobieństwo to zupełny przypadek? Przed trzydziestoma laty ginie dziewczynka. Do morderstwa przyznały się wówczas dwie nastolatki, które w późniejszym czasie jednak wycofały swoje zeznania, ale sąd i tak uznał je za winne. Jedna została w Fjablance, druga po latach wraca. I nagle kolejna tragedia. W roli głównej czterolatka... Z większym przejęciem śledziłam historię, która toczyła się w przeszłości, chociaż bardzo lubię stałych bohaterów czyli Parika i Erikę oraz ich blisk...

  „ Lekcje chemii” Bonnie Garmus już zawsze będzie mi się kojarzyła z dwudziestym drugim dniem sierpnia ubiegłego roku kiedy to wpadła w moje ręce. Pamiętam bo przed tym miało miejsce istotne dla mnie spotkanie. Oczywiście nie wzięłam się za nią od razu. Rzadko mi się to zdarza. Ale jak już wzięłam... to trochę mi zeszło. I dobrze! Szkoda byłoby za jednym posiedzeniem połknąć tak dobrą książkę. Teraz w księgarniach ten tytuł jest dostępny w wersji poszerzonej o dwa rozdziały. Nie ukrywam, że jestem ciekawa co w nich się wydarzyło. Bo jak tu nie być skoro moja wersja tak mocno mnie przejęła? Elizabeth nie sposób nie polubić. To kobieta zadziorna i przebojowa, co nie jest mile widziane w czasach, w których przyszło jej żyć. Gdyby tego było mało- jest z zawodu chemiczką. Można sobie bez trudu wyobrazić co to wszystko może i w zasadzie oznacza. W pracy tylko jeden mężczyzna spogląda w jej stronę naprawdę czystym, życzliwym spojrzeniem. Reszcie obecność Elizabeth cóż, najdelikatni...