Książka Non Stop

  Tekst powstaje we współpracy z Wydawnictwem Filia. Bardzo dziękuję. Prozę Pani Barbary Wysoczańskiej zaliczam do tej ulubionej. Bez wątpienia i stanowczo. Autorka zawładnęła moim czytelniczym sercem bez reszty. Genialne pióro. Wspaniała historia. Jestem oczarowana. Powieść na szczęście pokaźnych rozmiarów. Byłby ból, gdyby kończyła się po trzystu stronach. Z niesamowitym wyczuciem poprowadzona fabuła. Historia Polski odgrywa niezmiernie ważną rolę. To na jej tle obserwujemy codzienność ludzi, którzy decydują się wyruszyć w drogę. Co ich spotka w nowym miejscu? Jak to zawsze jest, wzloty i upadki. Piękne i bolesne chwile. Ból i radość. Jak to w życiu. A jednak wtedy jakby wszystko było silniejsze, mocniejsze mimo przerażających wojennych barw i wojennych pomruków. Ludzka przyjaźń była bardziej intensywna. Tak samo miłość. Lidia wraz z ojcem, siostrą i jej rodziną trafia do Nowej Soli. Wręcz na starcie otrzymuje posadę w szpitalu. Na jej drodze staje dwójka mężczyzn. Szczepan

  Twórczość Pani Anny Szczęsnej poznałam w grudniu ubiegłego roku. „Willa pod jemiołą” wyjątkowo mi się spodobała. Miała w sobie to coś. Z chęcią sięgnęłam więc po kolejną książkę autorki. Miałam nadzieję, że w jakimś stopniu dorówna tamtej. Nie do końca się to udało. Pierwsze ponad sto stron połknęłam wręcz, w jeden dzień. Byłam bardzo, bardzo zaintrygowana. Później już poczułam znużenie, ale to może być również moją winą, gdyż nie czytałam jej za jednym zamachem a z przerwami. Niepotrzebnie zrobiłam skok w inną stronę. „ Lato z Ritą” ma zastanawiającą fabułę, która trzyma w napięciu. Bo przecież ludzie się wprowadzają i wyprowadzają. Tak jest w miastach, miasteczkach czy wsiach. Sąsiedzi ich witają, nawiązują się jakieś relacje. Gdy przychodzi czas następują też pożegnania. I ten mechanizm nikogo nie dziwi. W przypadku niniejszej historii jest całkiem inaczej. Ktoś się pojawia. Jest to kobieta. Ma na imię Rita i jest tajemnicza. Bardzo tajemnicza. Nagle kobiety mają większą chęć

Czułe historie Jak ogromne było moje zdziwienie, kiedy wzięłam do rąk tę książkę jednego dnia, a ostatnią kropkę zobaczyłam już następnego. Nie czytam tak szybko. Aż tu niespodzianka. Nie mogę się oderwać. Zuzanna wciąż tęskni za swoim zmarłym mężem. W przeżywaniu żałoby towarzyszy jej przyjaciółka i ukochany pies. Marek z kolei stracił żonę i samotnie wychowuje dzieci. Bliźniaki. Drogi tych dwojga krzyżują się w Kołobrzegu, gdzie Zuzanna opiekuje się schorowaną panią Różą. Relacja kobiet będzie miała ogromny wpływ na koleje losu tej młodszej. Dni mijają a Zuzannę i Marka coś do siebie ciągnie. Jak jednak otworzyć się na coś nowego, nową więź, jeśli tak mocno było się związanym z współmałżonkiem? Co to jest za książka! Mistrzostwo świata! I to debiut! Jestem pod ogromnym wrażeniem. Piękna historia o ludziach, którzy byli szczęśliwi, ale los szybko przerwał ten stan. Teraz zaś chce na nowo rozłożyć dla Zuzy i Marka hojne karty. Tylko czy oni są tak naprawdę na to gotowi? Pani

  O pierwszej miłości mamy różne zdania. Jedni ją pamiętają i chcą pamiętać, drudzy pamiętają, ale chcieliby wyprzeć z pamięci. Dla jakiejś części okazała się ona tą jedyną i trwa mimo upływu lat. Jakiś czas temu w Wydawnictwie Filia ukazała się antologia traktująca właśnie o niej. O miłości. Tej pierwszej. Mniej lub bardziej znane polskie autorki napisały bardzo przyjemne historie, nie przesłodzone. Myślę, że życiowe. Pełne emocji i uczuć. Ujmujące za serce i przejmujące. Nie do końca lekkie, ale czyta się świetnie. Idealne na ostatnie podrygi lata. Moim numerem jeden okazała się historia spisana przez Panią Augustę Docher. Do teraz pamiętam jak bardzo przypadła mi do gustu. Świetne było to, że autorka pokusiła się o stworzenie takiego wyjątkowego bohatera. Opowiadanie rzeczywiście pachniało coccolino. Chętnie poczytałabym więcej o tych postaciach. Anna Dąbrowska, Anna Bellon, Małgorzata Falkowska, K.N Haner, Kim Holden, Daria Skiba, Elżbieta Rodzeń, Augusta Docher oraz Katarzyn

  Dla tych, którzy kochają serie. Dla tych, którzy kochają dobre obyczajówki. Dla tych, którzy kochają niebanalnych bohaterów, z pazurem, silne przebojowe kobiety. Dla absolutnie każdego czytelnika. Malwina, Urszula i Dionizja. Trzy nietuzinkowe damy. Bardzo silne, feministki. Dyzia pochodzi z porządnego domu. Malarka pejzaży i żona lekko traktująca życie do czasu wojny. To ona diametralnie ją zmienia w waleczną oraz dzielną kobietę. Malwina z kolei niesie na swoich barkach ciężar trudnego dzieciństwa. By spróbować odwrócić karty losu podejmuje bardzo zaskakującą decyzję nie tylko jak na tamte czasy. Oświadcza się mężczyźnie i co ciekawe, zostaje przyjęta! Jest uparta. Potrafiła umiejętnie przekonać męża, by ten nauczył ją czytać i pisać. Tak... zdecydowanie można brać z niej przykład. Z kolei Urszula jest z nich wszystkich najmłodsza. Waleczna. Dzielnie brnie do przodu. Łamie stereotypy. Szkoda tylko, że tak szybko życie łamie ją... Kolejną książką, jaką miałam możliwość poznać