"Kobieta, którą pokochał marszałek" Katarzyna Droga PRZEDPREMIEROWO

Nigdy wcześniej nie spotkałam się z twórczością Katarzyny Drogi. Po przeczytaniu jej najnowszej książki, bardzo żałuję, że dopiero teraz poznaję tę pisarkę. Ogólnie rzecz ujmując każda książka bez wyjątku jest wyjątkowa. Każda w jakimś stopniu interesująca, gdyż zagłębiając się w nią poznajemy nie tylko daną historię ale też, a może przede wszystkim, autora. Dowiadujemy się jakie ma poglądy na różne kwestię bądź w jaki sposób podchodzi do spraw ważnych i tych całkiem błahych. Pisarze wyczarowują dla coraz szerszego grona odbiorców ujmujące, zapierające dech w piersiach opowieści, które przenoszą do innego, lepszego świata. Jednak im więcej lektur przewija się przez ręce, tym bardziej można utwierdzić się w przekonaniu, że żadna z tych fikcyjnych historii nie dorówna tym, które napisało kiedyś samo życie. Życie nie zawsze kolorowe. Często trudne, brutalne, nie mające skrupułów, by wycisnąć może łez z już i tak mocno zmęczonych oczu. Katarzyna Droga podjęła się trudnego zadania. Wzięła na tapetę Olę Piłsudską, o której wiadomo niewiele. To jej mąż zawsze grał pierwsze skrzypce. Ona stała obok. Jak więc ze strzępków informacji stworzyć książkę? Czy to możliwe?

Aleksandra Piłsudska, za panny Szczerbińska, została wychowana przez ciotkę i babkę w Suwałkach. Nie była zwyczajną dziewczyną. W czasie, gdy mogłoby się wydawać jedynym powołaniem kobiety było zamążpójście i piastowanie dzieci, ona miała zupełnie inne plany na niepewną przyszłość. Chciała walczyć, przemycać broń... czyli wszystko to, czym zajmowali się mężczyźni. Dzięki babce dziewczyna spełnia marzenia o wyjeździe do Warszawy i zdobyciu wiedzy. Nikt nie podejrzewał wtedy, że Oli Szczerbińskiej przyjdzie zająć miejsce pierwszej damy II Rzeczpospolitej. Aż tak daleko jej pragnienia nie sięgały...

Droga Aleksandry wiedzie przez niebezpieczeństwo. Dziewczyna na każdym kroku wystawia się na utratę życia lub zdrowia. Jest odważna i zdeterminowana. Dokładnie wie, czego chce. Zdaje sobie sprawę z tego, w jaki sposób chce spędzić czas na ziemi.

Ta książka jest niesamowicie potrzebna. Wiele jest pozycji w których zawarte są historie walczących mężczyzn, ich zasługi dla Ojczyzny. Kobiety schodzą na drugi lub nawet jeszcze dalszy plan. Usuwają się po prostu w cień. Dobrze, że coraz więcej autorów chce je stamtąd wydobyć, dzięki temu my możemy zobaczyć jaka siła drzemie w tych na pozór kruchych istotach. Odpowiadając na zadane powyżej pytanie... Katarzynie Drodze udało się mimo urywek informacji, do jakich dotarła, stworzyć bardzo realną, ludzką postać pierwszej Damy II RP. Pomimo, że jak sama mówi na końcu książki, chwilami musiała improwizować, gdyż o danej sytuacji nie było żadnych wiadomości w źródłach, do jakich zaglądała, w książce zachowała pełen profesjonalizm. Czytając ma się wrażenie, że jest to powieść od początku do końca w każdym szczególe oddająca ówczesną rzeczywistość. Autorce należą się niskie ukłony, za podjęcie się takiego zadania i sprostanie mu. Polecam..

Premiera książki już niedługo bo 4 kwietnia.

Wydawnictwu Znak dziękuję za możliwość przeczytania książki