Przejdź do głównej zawartości

Konkurs z "Awarią małżeńską" wydawnictwa Filia

20.01 premierę będzie miała wyjątkowa książka. Nakładem wydawnictwa Filia na półki księgarń trafi "Awaria małżeńska" autorstwa Nataszy Sochy i Magdaleny Witkiewicz.


Niezwykle zabawna książka, w której prym wiodą mężczyźni! Sebastian i Mateusz. Obcy sobie na pewien czas stają się bliźniakami syjamskimi. Zostają złączeni wspólnym losem tymczasowych samotnych ojców. Jak sobie poradzą z obowiązkami jakie na co dzień na swoich ramionach dźwigają ich żony? Czy w ogóle sobie poradzą? A może po powrocie kobiety zastaną obraz nędzy i rozpaczy?
Co tam się wydarzy? 

Już teraz serdecznie polecam i przekazuję świetną informację! W dniu dzisiejszym w moje ręce trafiły dwa egzemplarze "Awarii...". Wiecie co to oznacza? Tak! Konkurs!

1. Byłoby mi niezmiernie miło gdybyś zechciał zostać obserwatorem bloga :)

2. Napiszcie w kilku zdaniach Wasze sposoby na spędzanie wolnego czasu w pustym domu. W ogóle lubicie ten okres, kiedy zewsząd otacza Was cisza? 

Na zgłoszenia czekam pod tym postem do 31 stycznia. 

Nagrodzona zostanie jedna osoba :)

Powodzenia! 

Komentarze

  1. W pustym domu zawsze czytam książki. Są one dla mnie taką odskocznią.Oczywiście musi być cicho,żadnych wrzasków ani krzyków. Czasami w tle leci muzyczka z lat 80,ale to po cichu :) Kocham czytać i nie umiem opanować się od kupowania książek :))
    Obserwuję bloga,pozdrawiam :)
    e-mail: kamila.mikolajczyk15@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Obserwuję bloga jako książko miłości moja.
    Mail Justyna929@vp.pl
    odpowiedź:
    Czy lubię spędzać czas sama w domu? Dla mnie, matki dwójki dzieci, takie pytanie jest retoryczne. Uwielbiam ciszę, choć przyznaję, że zaczęłam ją cenić dopiero niedawno. Kocham moją rodzinę i nie zamieniłabym ich na nic innego na świecie, ale jednak każdy potrzebuje chwili oddechu, aby się odprężyć, zresetować akumulatory i odnaleźć siłę na dalsze działania. Zazwyczaj kiedy mam już okazję spędzić czas w ciszy, wlewam wodę do wanny dodaje rozmaite płyny i olejki, zabieram lampkę ulubionego słodkiego wina, zapalam lawendowe świeczki i się relaksuję. Po kąpieli, mogę owinąć się szczelnie kocem, przygotować dzbanek gorącej herbaty i zanurzyć się w lekturze... hmmm aż się rozmarzyłam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ps. udostępniłam informację o konkursie, w google plus

      Usuń
    2. Dziękuję za udostępnienie :)

      Usuń
  3. Takie okresy ciszy i samotności - pusty dom - w moim słowniku występują bardzo rzadko, ale kiedy już nadchodzi ta niesamowita chwila, po prostu nie wiem wtedy, w co ręce włożyć! Zawsze, tak nagle, pojawia się milion planów (a to spa domowe, a to książka czy po prostu drzemka) i przeważnie na tych planach się kończy. Jestem tak upojona byciem sama ze sobą, że samo to potrafi mnie totalnie zrelaksować :)

    Bloga obserwuję, maila (tak na wszelki wypadek) podaję: puchatka85@gmail.com

    I zapraszam do mnie - o książkach dość sporo ;)

    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak spędzam czas w pustym domu? Może zabrzmi to banalnie, ale czytam książki z kubkiem kakao w ręku...książka zawsze musi być nowa - mam zboczenie na tym punkcie! :) Nie lubię pożyczanych książek...moje muszą być pachnące drukarnią, pisarzem i historią, która wciąga niczym wir. Co do ciszy - to akurat nie jestem zwolennikiem. Zawsze musi gdzieś coś szumieć (muzyka albo chociażby zmywarka). Być może to "uraz" wychowania w "Domu ciszy"...moi rodzice są osobami niesłyszącymi - zawsze w domu wiecznie było cicho...mimo tego, że dom rodzinny wspominam bardzo ciepło to ciszy po prostu nie lubię.
    Pozdrawiam Izabela W.

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy1/19/2016

    Moje sposoby na spędzanie wolnego czasu w pustym domu?
    Cóż, jest kilka rzeczy, które zawsze robię, gdy jestem sama w domu. Mianowicie:
    - wyszywam (haft krzyżykowy),
    - rysuję,
    - szkicuję,
    - śpiewam (choć nie wychodzi mi to idealnie),
    - biorę długą i relaksującą kąpiel,
    - ubieram dres i ćwiczę do muzyki,
    - siadam przed telewizorem i moim pisakiem, który głową układa mi się na kolanach i oglądamy, w sumie ja oglądam, on głaskany za uchem zasypia,
    - robię sobie herbatkę albo kakao i z dobrą książką układam się na łóżku i czytam,
    - piszę, a właściwie ćwiczę pisanie,
    - uczę się,
    - piszę listy,
    - gotuję, piorę, sprzątam.
    Nic wielkiego, jednak to są dla mnie bardzo ważne czynności.
    Czy lubię ten okres, kiedy zewsząd otacza mnie cisza?
    Tak, jest to jedyna okazja, gdy mogę zebrać myśli i naprawdę skupić się na tym co robię.

    Pozdrawiam, Izunia R.

    OdpowiedzUsuń
  6. Lubię być sama w domu, ale tylko w dzień. Wtedy bez skrupułów mogę śpiewać, nie myć po sobie naczyń, i oczywiście czytać. W takich jestem tylko ja i bohaterowie. Całkowicie zagłębiam się w lekturze, zapominam o Bożym świecie. Pomimo tylu zalet bycia samej w domu, kiedy to mogę pobyć sama ze sobą, wolę, kiedy ktoś jest i słyszę jego ciche krzątanie. Zwyczajnie nie lubię samotności na dłuższą metę :)

    zksiazkawreku@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  7. Aż chce mi się mówić wierszem, gdy przychodzi mi odpowiedzieć na pytanie, czy lubię ciszę ;) Kiepska jednak ze mnie poetka, więc tylko sparafrazuję mistrza:
    Ciszo, miłości moja!ty jesteś jak zdrowie;
    Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
    Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
    Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie." ;)
    Podobno obecnie ludzie nie potrafią żyć w ciszy - muszą gdzieś w tle słyszeć radio, telewizor, jadące samochody czy odgłosy krzątaniny u sąsiada "z góry". Ja nie mam takiego problemu. Wychowałam się na wsi, więc hałas większego miasta mnie irytował, gdy przyszło mi się przeprowadzić na studia. Teraz też rozkoszuję się ciszą, bo rzadko gości ona w moim domu. Mam dwóch synków, w tym młodszy skończył dopiero miesiąc, więc nawet nocą nie mogę oczekiwać spokoju. Gdy jestem sama wyłączam wszystkie sprzęty i albo poddaję się lenistwu (śpię, czytam, przeglądam ulubione strony w internecie) albo w pośpiechu wykonuję prace domowe, w których ciągle mam zaległości. Układając odpowiedni plan udaje mi się czasami i popracować i się zrelaksować :) Uwielbiam czytać i mogę robić to w hałasie, ale cisza dodaje błogości, nie męczy umysłu. Potrzebuję ciszy i nauczyłam się ją doceniać. Lubię przykładowo leżeć latem na trawie albo siedzieć na schodach przed domem, przymknąć oczy i nie myśleć o niczym. Cisza oczyszcza, pozwala uspokoić nerwy, popatrzeć na daną sytuację z innej perspektywy i chyba dlatego jest tak potrzebna :)
    Obserwuję jako Edyta Chmura
    edyta.cha@wp.pl
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  8. Teoretycznie lubię ciszę i spokój, zwłaszcza po przebywaniu wśród ludzi, w zgiełku, ale... wierzę w duchy i w związku z tym żyję z duszą na ramieniu (i boję się ciemności).
    Od trzech lat mieszkam w domu na wsi, w którym zmarły już trzy osoby. Pierwszy był dziadek, ponad 30 lat temu. Pamiętam trumnę stojącą przez noc na stole w pokoju, gdy przyjechaliśmy na pogrzeb. Podobno po jego śmierci słychać było kroki, spadały pokrywki w kuchni itp.
    Cztery lata temu zmarł wujek, a rok po nim babcia. Teraz już rzadko, ale bezpośrednio po tym często słyszałam różne hałasy w domu, gdy wszyscy spali-a to na strychu, a to z parteru. Raz w nocy spadła w łazience ze sznurka moja susząca się bluzka, prosto na kosz (chociaż wcale nie stał dokładnie pod nią...), który się przewrócił i narobił strasznego hałasu-byłam pewna, że to włamywacz. Gdy zobaczyłam, co się naprawdę stało i że z całego prania była to akurat moja bluzka, pojechałam nazajutrz na cmentarz zapalić znicze. Mama twierdzi,że widzi w tej łazience twarz babci w kafelkach.
    Zdarzyło mi się też już kilka razy (jeden całkiem niedawno...) przez sen poczuć, jak ktoś szarpie mnie za ramię, albo za moją kołdrę czy poduszkę. Ze strachu zmuszałam się wtedy do obudzenia, a gdy się wybudzałam, wciąż jeszcze wyraźnie czułam to szarpanie, które z wolna ustawało i nadal nie wiem, czy mogło mi się to tylko śnić.
    Dlatego boję się przebywać tu sama, czuję się nieswojo nawet za dnia (chyba że pora roku i pogoda sprzyjają i mogę wyjść na dwór). Cisza mnie wówczas niepokoi, wolę włączyć telewizor, nawet gdy nie skupiam się na oglądaniu żadnego programu - ot, żeby coś grało w tle.
    Do tej pory trzy noce musiałam spędzić tu w domu sama. Dwie z nich przesiedziałam właśnie przed telewizorem czy komputerem, czekając na świt i dopiero gdy zrobiło się jasno, poszłam spać. Jednej nocy byłam już tak zmęczona, że usnęłam-ale przy zapalonych lampach w całym domu. I za każdym razem dopóki nie poszłam spać, siedziałam w pokoju z moimi kotami, bo czułam się raźniej, ale koty mają to do siebie, że często zawieszają wzrok na czymś, czego ludzie nie widzą-mają wtedy wielkie, przestraszone oczy i czasami nagle po tym uciekają. A podobno koty widzą zmarłych, więc jestem strzępkiem nerwów, gdy tak robią...
    Wkrótce przyjdzie mi mieszkać tu w domu całkiem w pojedynkę i napawa mnie to przerażeniem, zwłaszcza, że tutaj często zdarzają się przerwy w dostawie prądu...
    melisa2004@gmail.com
    Baner: https://plus.google.com/112707786100925035622/posts/KiLzowa4Jxy

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs! Konkurs! Konkurs!

Wraz z wydawnictwem Czwarta Strona mam przyjemność zorganizować dla Was konkurs, w którym do wygrania jest wyjątkowa powieść. "Garść pierników, szczypta miłości" Natalii Sońskiej to książka z fabułą obsadzoną w okresie zimowym, mikołajkowym, tuż przed Bożym Narodzeniem. Będzie pomocna w złapaniu oddechu podczas takich upałów, jakie panują za oknem!  Zachęcam do wzięcia udziału w konkursie. Podaruj sobie szansę na przeczytanie  debiutanckiej powieści Natalii Sońskiej! Nie będziesz żałowała :) Jeśli masz wątpliwości czy jest to lektura dla Ciebie lub po prostu chciałabyś dowiedzieć się o niej trochę więcej, serdecznie zapraszam do przeczytania recenzji: Klik Zasady konkursu: 1. Organizatorem konkursu jest Książka Non Stop i wydawnictwo Czwarta Strona.  2. Konkurs trwa od 08.08 do 22.08.  3. Wygrywa jedna osoba.  4. Zwycięzca zostanie wyłoniony drogą losowania.  5. Wyniki  zostaną podane kilka dni od zakończenia konkursu. 6. Wysyłka tylko na terenie Polski

"Pokój z widokiem na miłość" Ewa Ciwińska- Roszak

Czułe historie Jak ogromne było moje zdziwienie, kiedy wzięłam do rąk tę książkę jednego dnia, a ostatnią kropkę zobaczyłam już następnego. Nie czytam tak szybko. Aż tu niespodzianka. Nie mogę się oderwać. Zuzanna wciąż tęskni za swoim zmarłym mężem. W przeżywaniu żałoby towarzyszy jej przyjaciółka i ukochany pies. Marek z kolei stracił żonę i samotnie wychowuje dzieci. Bliźniaki. Drogi tych dwojga krzyżują się w Kołobrzegu, gdzie Zuzanna opiekuje się schorowaną panią Różą. Relacja kobiet będzie miała ogromny wpływ na koleje losu tej młodszej. Dni mijają a Zuzannę i Marka coś do siebie ciągnie. Jak jednak otworzyć się na coś nowego, nową więź, jeśli tak mocno było się związanym z współmałżonkiem? Co to jest za książka! Mistrzostwo świata! I to debiut! Jestem pod ogromnym wrażeniem. Piękna historia o ludziach, którzy byli szczęśliwi, ale los szybko przerwał ten stan. Teraz zaś chce na nowo rozłożyć dla Zuzy i Marka hojne karty. Tylko czy oni są tak naprawdę na to gotowi? Pani

"Zapisane w gwiazdach" Krystyna Bartłomiejczyk

  Kilka dni temu skończyłam lekturę książki, która mnie bardzo mile zaskoczyła. Nie podejrzewałam, że „Zapisane w gwiazdach” autorstwa Pani Krystyny Barłomiejczyk tak przypadnie mi do gustu. Odnalazłam w niej i romans i kryminał i obyczaj. Czy może być lepiej? No niekoniecznie. Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Prozami. Alicja Różańska, czterdziestoletnia, samotna kobieta jest dziennikarką. Kiedy traci pracę, nie traci zapału do dalszego działania w swoim zawodzie. Postanawia prześledzić pewną sprawę. Szczątki dziewczyny znalezione w Orzelsku na budowie nowego deptaka. Społeczeństwo oczywiście przez pewien czas żyło tą informacją, jednak szybko o sprawie zapomniało. Trwałaby ona nadal w uśpieniu, gdyby nie Alicja, która ma mnóstwo czasu na poznanie odpowiedzi na samodzielnie zadane pytania. Im dalej brnie w sprawę, tym robi się ciekawiej... Obok wytężonej pracy toczy się jej życie prywatne. Przystojny Wiktor potrafi ją skutecznie odciągnąć od klawiat