"Prom do Kopenhagi" Krystyna Mirek

Uwielbiam, uwielbiam, uwielbiam. Mogłabym tak w nieskończoność powtarzać. Uwielbiam twórczość Krystyny Mirek. Fenomenalną przygodę z jej książkami rozpoczęłam od „Szczęścia all inclusive” omijając pięć poprzednich pozycji. Nadszedł jednak czas na nadrobienie zaległości i takim oto sposobem w dwa dni dosłownie połknęłam debiut Krysi. Ale jaki debiut!

Nie warto zazdrościć ślicznotkom. Piękno zewnętrzne nie gwarantuje powodzenia w życiu towarzyskim. Mogłoby się wydawać, że uroda to ważna sprawa, tymczasem potrafi ona przynieść więcej niepożądanych zdarzeń niż tych pozytywnych. Weronika Kościelniak (uśmiechnęłam się przeczytawszy po raz pierwszy to nazwisko, jest bardzo znane w moim rejonie a w literaturze jeszcze nie miałam z nim do czynienia) uchodzi za najładniejszą dziewczynę w miejscu swojego zamieszkania. Mężczyźni trudzą się jak tylko mogą po to, aby zechciała spojrzeć na nich przychylnym okiem... jednak na próżno. Ona bowiem wzdycha tylko do jednego pozostającego poza jej zasięgiem. Jakże znane zrządzenie losu. Ogrom adoratorów wprost bije się o Weronikę, nawet usiłują zdobyć jej rękę! Ona w tym czasie pozostaje wierna koledze z sąsiedztwa. To z nim spędziła dzieciństwo, to jego mama stała się dla niej ukochaną ciocią zastępującą rodzicielkę.

Kościelniakówna jest przeraźliwie samotna, chcąc nie chcąc stroni od rówieśników, gdyż oni potrafią spoglądać na nią tylko pełnym zazdrości okiem. Dopiero teraz, na oczach czytelnika zawiera przyjaźń z sympatyczną Kasią. W życiu rodzinnym również nie jest kolorowo. Z najbliższych osób po ziemi stąpa jedynie ojciec, który no cóż na każdym kroku daje córce odczuć, że nie potrafi jej kochać. Tylko dlaczego tak jest? Dlaczego rodzic pozostaje tak surowym człowiekiem dla dziecka?

Konrad również nie ma prostej egzystencji. Pozostał głową rodziny i teraz na nim spoczywa ogromna odpowiedzialność za matkę oraz młodsze rodzeństwo. Ojciec alkoholik niczego nie potrafił zrobić dobrze, trwale, porządnie. Nawet dom, w którym mieszkają nieuchronnie chyli się ku upadkowi. Kiedy chłopak postanawia opuścić kraj, a w nowym miejscu, gdzie podejmuje pracę, poznaje dziewczynę, czytelnik może sądzić, że pomylił się, iż nie pójdzie po jego myśli. Jednak Krysia stworzyła niesamowicie mądrego głównego bohatera, dla którego prawdziwa miłość jest warta ponad wszystko. On doskonale wie, gdzie jest jego serce. Zna również definicje słowa „wierność” co niewielu bohaterom można z czystym sumieniem przypisać.

Tym, co łączy Weronikę i Konrada jest piękne, prawdziwe, głębokie uczucie. Trwa ono w zasadzie od dziecięcych lat, jednak teraz zbyt wiele przeciwności losu staje im na drodze do szczęścia.Wiele wody w rzece musi upłynąć a młodzi ogrom trudności pokonać, aby przekonać się, czy rzeczywiście ta miłość może wyjść z ukrycia. Przeszkodą okazuje się również pan Kościelniak, który mimo chłodu jakim darzy córkę ośmiela się wtrącić w jej życie, postanawia zrobić wszystko, aby córka zapomniała o Konradzie. Nie sądzę, by nagle teraz został w nim obudzony instynkt opiekuńczy. Pobudki muszą być inne..

Prom do Kopenhagi odegra tutaj znaczącą rolę...

Ogromnie się cieszę, że poznałam Weronikę! Jest ona taką bardzo autentyczną postacią, z którą chciałabym się zaprzyjaźnić. Roztacza wokół siebie dobrą energię, którą jednak nie wszyscy dostrzegają ze względu na jej zapierającą dech w piersiach urodę. Debiutancka powieść Krystyny Mirek to niesamowicie wciągająca historia o tym, iż zawsze trzeba dążyć do spełnienia marzeń a jedyną, najważniejszą sprawą jest miłość. Gdy mamy ukochaną osobę przy swoim boku, nie istnieje sytuacja, której nie stawilibyśmy czoła. Nie ważne czy człowiek jest biedny czy bogaty, najistotniejsze jest serce.Polecam "Prom do Kopenhagi" każdej Czytelniczce! Uwaga! Książka wciąga do tego stopnia, że niewykonalna staje się czynność odłożenia powieści i doczytanie w późniejszym czasie oraz taka dobra rada: zaopatrzcie się od razu w "Polowanie na motyle". Nie muszę mówić dlaczego. :)

Jestem oczarowana!